Hótanir og svívirðingar - eru Íslendingar gengnir af göflunum?

Afhjúpun firringar hefur ollið heilabrotum  hjá mér upp á síðkastið. Er hugsanlegt að svo margir klikkaðir Íslendingar séu til? Eða afhjúpast klikk-firringin með tilkomu internetsins? Er hugsanlegt að stressið sé svo mikið á fólki að það leyfi sér í auknum mæli að vera með hótanir og svívirðingar hér og þar um höfuðborgarsvæðið? Ætli þetta sé nýtt fyrirbæri í kúltúrnum okkar?

Varð vitni að nokkrum uppákomum milli ókunnugra um helgina. Í blíðskaparveðrinu virtist brúnin þyngjast á taugaveikluðum einstaklingum þarna úti.

Fór í sund. Gamall karl leggur í stæði og par um fimmtugt klikkast. Ég heyri þar sem hurðum er skellt og öskrin standa á gamla manninum. Þau ásaka hann um að hafa "stolið" bílastæðinu. Hann segir að hann hafi ekki vitað að þau ætluðu að beygja í stæði þar sem þau gáfu ekki stefnuljós. Þau kalla hann dóna, hálfvita, segja hann ruglaðan og hóta svo að rispa bílinn hans.

Fór á Ægisíðuna í göngutúr. Karl um fimmtugt er með nokkra hunda sem hann sleppir lausum. Skokkarar fara framhjá og einn þeirra er augljóslega ekki sama um að hundarnir séu lausir (enda er það bannað). Hún bendir hundaeigandanum kurteisislega á að hundarnir eigi að vera í bandi. Hann klikkast og hellir svívirðingum yfir skokkarann, segir hana hafa gleymt að taka inn pillurnar sínar og fleira.

Strákurinn minn fer á Miklatún að leika sér. Kona á sextugsaldri hleypir hundinum sínum lausum. Strákurinn minn gerir athugasemd við það enda (vegna reynslu sinnar) er hann logandi hræddur við þá. Konan fer að stríða honum, segir hann aumingja að vera hræddur við hunda.

Kona leggur í stæði fyrir fatlaða í Kringlunni. Bíllinn hennar er ekki merktur og gengur hún á pinnaháum hælum í burtu. Hjón á bíl (með bílastæðamiða fyrir fatlaða) gera athugasemd við konuna. Hún stappar niður löppunum og æpir og öskrar svívirðingum og rýkur svo haltrandi í burtu.

Óupptalið eru svívirðingarnar, hótanir og leiðindin sem fólk setur inn á bloggin hjá öðrum.  

Hvað veldur? Hefur þetta alltaf verið svona?

Bílagemsar og aðrir blindir ökumenn

Í góða veðrinu síðustu dagana (amk hér á SV horninu) hef ég farið mikið út að ganga og njóta þess að fljóta með mannfólkinu. Maður nýtur hverrar sekúndu því aldrei er að vita hvenær sólardögum lýkur.

Það er eitt sem ég hef tekið eftir við þessar göngur mínar. Yfirleitt, já yfirleitt, þegar ég ætla að ganga yfir á grænum göngukalli fer einn bíll yfir á skærrauðu. Og alltaf, já alltaf, er viðkomandi í símanum.

Mér hefur sýnst svo sem þessir bílagemsar taki ekki einu sinni eftir því að þeir hafi farið yfir á rauðu - hvað þá að þeir hafi næstum keyrt yfir eitt stykki konu og og eitt stykki barn......

Ég dreg þá ályktun að við það að tala í síma þurfi fólk oft að "visualize" ýmislegt sem fer fram í samtalinu. Til dæmis ef skipuleggja á eitthvað tiltekið eða þegar vísað er til leiðar. Ég dreg einnig þá ályktun að þetta sé ómeðvitað ferli, þ.e. að við tökum ekki eftir þessu þó við vitum af því.

Af þessum ályktunum er eftirfarandi niðurstaða:

Bílagemsar eru álíka hættulegir í umferðinni og blindir bílstjórar (sem væntanlega eru ekki til)

Ef ég er Ríkið og Ríkið á mig: Hvaða rétt hef ég til að vera ég í Ríkinu?

Enn eimir af fortíðardraugum hins opinbera....fólk er enn til sem "á" þær upplýsingar sem maður sækist eftir um sjálfan sig. Upplýsingar um eigið skinn. Enn eru til læknar sem eru svo litlir í sér að þeir verjast allra fregna af sjúkdómsástandi tiltekinnar manneskju og minna helst á Paris Hilton á leið í fangelsið - varðist allra fregna.....

Það væri svosem ekki frásögum færandi ef þessi "tiltekna manneskja" sem vildi fá upplýsingar um sjálfa sig hjá lækninum væri sjálfur sjúklingurinn.

Mér kemur líkami minn ekki við - ætli það. Hann er einkamál læknisins og allt sem er dregið úr honum er hans eign.

Hringdi í ríkisskattsjóra um daginn. Eftir að hafa potað í símann, að mér fannst, endalaust til að komast í þessa deild eða hina deildina svaraði þjónustufulltrúi skattsins í símann.

Hún var svo fúl að mér varð hálf óglatt í símann. Maður lendir stundum á svona fólki. Þetta er fólk sem grípur t.d. frammí fyrir manni og hrópar skipandi: "KENNITALA"!

 Ég ákvað að æla ekki fyrirfram heldur gefa manneskjunni sjens og kynnti mig með þá von í hjarta að hún vildi þá kannski frekar aðstoða mig ef ég sýndi kurteisi.

Símtalið stóð einungis yfir í  örfáar sekúndur:

Ég: "Sæl ég heiti Guðrún og mig vantar upplýsingar um það hvort ég skuldi ykkur 250 þúsund 1. ágúst eða hvort ég standi svotil á núlli".

Hún: "Það kemur ekki ljós fyrr en 1. ágúst".

Ég: "En þið hljótið að reikna þetta út fyrir 1. ágúst. Gæturðu nokkuð flett mér upp og skoðað þetta fyrir mig svo ég geti þá gert ráðstafanir varðandi það ef ég skulda ykkur"?

Hún: "Það kemur ekki í ljós fyrr en 1. ágúst".

Þögn

Þögn

Þögn

Þögn

Ég: "Jáhá, takk fyrir það"!

Hún: Skellti á.

Svona er'tta - alltaf til fólk sem vill poppa upp lífið og tilveruna Bara að hringja í Ríkisskattstjóra!

Morgunkaffið með tíu dropum af biturleika blaðamanns

Það var merkilegt að lesa "heyrst hefur" dálkinn í Blaðinu í dag þar sem einhver skrítinn tónn er í umfjöllun um ummæli Ásthildar Helgadóttur um kvennalandsliðið. Það rann satt að segja ekki ljúflega með morgunkaffinu, eins og ég sem neytandi og áhugamanneskja um fréttir geri kröfu um. 

Þar má greina einhvern hæðnitón eða sárindi út í Ásthildi fyrir að hafa gerst svo djörf að láta þetta út úr sér. 

Þetta vekur mig til enn frekari umhugsunar um hlutleysi blaðamanna í dag. Mér hefur lengi leiðst fréttaflutningur eins fríblaðanna (thank god að ég er ekki fræg því þá yrði ég væntanlega lögð í einelti fyrir að láta þetta út úr mér). Það hefur nefnilega misst svoldið flugið og er orðin eins og blogg-fréttablað fyrir reiða og bitra blaðamenn þó enn megi lesa áhugaverðar og hlutlausar fréttir - sem betur fer í meirihluta.

Það er mín ósk að ég sem neytandi fái að vera friði frá leiðindum milli blaðamanna og fólks út í bæ sem hefur:

1) Rangar skoðanir (að mati blaðamanna)

2) Kýs að vinna á röngum vinnustað (aftur að mati blaðamanna)

3) Vogar sér að segja að stelpurnar okkar séu bestar (og aftur að mati blaðamanna)

 

Það eru ennfremur vinsamleg tilmæli að leyfa öðru fólki að tjá sig um mál þar sem skiptar skoðanir ríkja í stað þess blaðamenn reyni sjálfir að matreiða það ofan í blásaklausan neytandann......

maður svelgist nefnilega á þegar maður greinir biturleika og leiðindi við upphaf dags. 

Ásthildur Helgadóttir: „Erum besta íþróttalið á landinu eins og er"

Er skrýtið að fólk fitni - það er sykur í nánast öllu sem við borðum!

Laxaátið virkar. Ég get staðfest það. Við hjónin prufuðum laxa- og bleikjuát 3var í viku í vetur og bumburnar runnu af eins og lýsi í niðurfalli.

Hitt er annað mál að þegar maður ætlar að taka sykur út úr fæðunni er það hægara sagt en gert. Það er sykur í kjöti, eins og kjúkling (sumum), skinku og stundum reyktum laxabitum. Það er meira að segja sykur í tómatsósu og sinnepi. Það er sykur í sumum kryddum og einhver snillingurinn selur fryst ber og ávexti í pokum og hefur stráð yfir það sykri án þess að slíkt sé tekið fram á áberandi hátt. Maður þarf að hafa fyrir því að lesa innihaldslýsingarnar til þess að vita af því.

Í innihaldslýsingum vara sem við neytum daglega felst sykurinn í ýmisskonar sýrópum. Það kæmi mér ekki á óvart að margir sem eru í baráttunni við aukakílóinn haldi að þeir borði sykur einu sinni í viku (þ.e. ef þeir hafa nammidag) en eru samt að hrúga í sig sykri óafvitandi á hverjum degi.....

Er skrýtið að fólk fitni þrátt fyrir aukna líkamsrækt?

Það sem er þó athyglisvert við laxaátið er að feitur fiskur brennir lýsið af okkur

Það er yndisleg tilhugsun enda fátt betra en fiskur, hvað þá lax. Það er þó þrautinni þyngri að finna sykurlaust meðlæti.....fyrir utan ferskt salat og eða hrísgrjón. Maður getur bara borðað svo og svo mikið af slíku fæði....

Karlar léttast hraðar ef þeir borða lax

Norah...ó Norah

Það var mikill spenningur hjá okkur hjónum í gær er miðasalan á Noruh Jones tónleikana hófst. Maðurinn minn bókstaflega yfirspenntist og hringdi í mig, þar sem ég var í vinnunni og sagðist þá þegar hafa keypt miða í A sal á 13 bekk. Í samtalinu komst hann þó að því að hann hafði aðeins keypt einn miða en ekki tvo. Hann skellti því á og ég hófst handa við að kaupa tvo miða í A sal sem næst sviðinu, sem mér tókst. 

Nokkrum sekúndum síðar hringdi kallinn sigri hrósandi og sagðist hafa náð öðrum stökum miða á sama bekk og fyrsti miðinn en ekki samliggjandi. Þá eigum við fjóra miða alla í A sal, fyrir miðju nálægt sviðinu, en aðeins tvo samliggjandi vegna yfirspennings.

Jæja, Norah er vafalítið þess virði með sína yndislegu rödd en leiðinlegt að við höfum haft miða af fólki sem eru einnig aðdáendur hennar. Mér skilst nefnilega að það sé uppselt á tónleikana.......

Öll spjót standa á kennurunum - reiðir foreldrar og agalausir krakkar

Við foreldrar vitum hversu erfitt það er að halda upp á afmæli barna okkar og bjóða öllum bekknum. Maður er alveg búin á því og tekur því fagnandi að afmæli sé bara einu sinni á ári. Hvernig ætli það sé þá að vera með 20-30 krakka í bekk á hverjum degi? Hvernig ætli það sé fyrir íþróttakennarana að vera með oft 40-50 krakka í leikfimitíma á hverjum degi? Hávaðinn, endurtekningarnar, hrópin til að yfirgnæfa masið í krökkunum og svo reiðir foreldrar sem ásaka kennarana um að öskra á börnin sín....

Þegar farið er á foreldrafundi, þar sem foreldrar bekkjarins eru samankomnir með kennara til að ræða málin mæðir mest á kennaranum að verja sig og störf sín. Sumir foreldrar hringja og öskra á kennarana vegna þess að þeim finnst að starfsaðferðir eigi að vera aðrar.

Um daginn var ég stödd á foreldrafundi þar sem einn faðirinn var reiður yfir súkkulaðiköku sem kennarinn hafði sagst "kannski ætla að koma með".

Agalausir krakkar ásamt reiðum og örgum foreldrum......ég myndi ekki vilja verða kennari við slíkar vinnuaðstæður fyrir eina milljón á mánuði.

Kennarar eru hetjur og þurfa hjarta úr stáli. Að mínu mati þurfa þeir langt frí til að jafna sig eftir veturinn og safna kröftum fyrir næsta vetur.

Flótti hlaupinn í kennarastéttina

Afhverju heimili niðri í bæ - afhverju ekki fyrir utan bæinn?

Það er eitt sem ég skil ekki við úrlausn þessa máls. Afhverju þarf þetta að vera niðri í bæ? Afhverju er ekki miðast við að skjóta húsaskjóli yfir ógæfufólkið annarsstaðar og koma þeim frá börunum og miðbænum yfirhöfuð? Það eru kannski meiri líkur á endurhæfingu þegar freistingarnar eru ekki hinum megin við götuna. Það er líka erfiðara þegar drykkjufélagarnir eru fjarri en ekki á næsta bar eða í næsta húsasundi.

Ég vil leggja það til að fundinn verði staður rétt út fyrir bæinn og móttaka heimilislausra geti verið niðri í bæ.

 

Í ósamræmi við skipulag

Bíll án handbremsu: Nokkur orð um reiðhjólaverslanir

Allar reiðhjólaverslanir selja strípuð hjól. Þeim fylgir ekki einu sinni standari. Ég þekki mann sem keypti hjól handa dóttur sinni í Erninum. Það kostaði 26.900kr. Þegar hann var búin að kaupa allan lögskyldan búnað á hjólið kostaði það upp undir 50 þúsund krónur.

Samkvæmt lögum er skylt að hjól séu svona eða hinsegin útbúin....það verður að vera hjálmur, lás, bjalla og tiltekin ljósabúnaður. En ekkert af þessu fylgir með!! Þetta þarf að kaupa sér! Spurning hvort maður myndi nokkru sinni kaupa bíl án handbremsu, ljósa og læsingar.....já og bretta .......

Mér finnst þetta ótrúleg svívirða! Minnir helst á einokunarverslun Dana....mjöl með möðkum í kaupbæti á uppsprengdu verði.

Ég vil hvetja fólk til að versla hjólin erlendis. Sömu hjól fást á minna verði hingað komin með tollum, sendingakostnaði og gjöldum.

Eru foreldrar öðrum foreldrum verstir?

Síðan ég eignaðist afkvæmi hafa boð um mætingar á foreldrafundi streymt inn. Í 12 ár hef ég reynt samviskusamlega að mæta en hef þó fátt að segja og í raun finnst ekkert eins leiðinlegt og að mæta. Í staðin er afar áhugavert að skoða hvað fer fram á þessum fundum og hvernig samskiptum er háttað.

Á öllum fundum myndast spenna milli einhverra foreldra. Yfirleitt milli kvendýranna og getur maður þefað valdabaráttuna í loftinu. Varð síðast vitni að slíku í sl. viku er ég fór á fótboltaforeldrafund. Kvendýrin taka oftar en ekki stjórnina og amk ein gætir þess að hinir viðurkenni örugglega vald sitt. Annars er refsingin MEGA-diss.

Oftar en ekki er á einhverjum tímapunkti einu karldýrinu hrósað fyrir stöðu sína og sýnd tilhlýðileg aðdáun og virðing, t.d. ef viðkomandi er læknir eða lögfræðingur. Þá má sjá augljós merki um hópa- og klíkumyndanir meðal foreldranna.

Það sem kemur mér oft á óvart er samviskubits-potið á þá sem nenna ekki að taka þátt og mæta á fundina. Sumir foreldrar ganga svo langt að krefjast óbeint um ástæður fjarverunnar. Ég hef nokkrum sinnum lent í því og svaraði því til að ég vildi ekki mæta. Svarið sem ég fékk voru samviskubits-pots-skammir: "Viltu ekki að barnið þitt fái tækifæri til að vera með í öllu því sem er að gerast?" Spurði Alfa-kvendýrið. Ég svaraði því til að ég vildi heldur eyða tíma MEÐ barninu mínu en án þess og vildi því ekki koma á foreldrafundi.

Þetta er bottomline-ið að mínu mati. Foreldrafundir eru orðnir svo margir með aukinni þátttöku barnanna í íþróttum, skólastarfi og tómstundum að það bitnar á þeim litla tíma sem fyrir er til að vera með börnunum.

Er ekki hægt að finna aðra árangursríkari leið til þess að taka ákvarðanir?